کشور تایلند

قاره: آسیا
واحد پولی: بات تایلند
مذاهب: اسلام, بودایی
مساحت: 513,000 کیلومتر مربع
جمعیت: 69,099,702 نفر
پیش شماره کشور: 0066
جهت رانندگی: از سمت چپ

موقعیت جغرافیایی

کشور تایلند با مساحت کلی 513 هزار کیلومتر مربعی به عنوان پنجاهمین کشور بزرگ دنیا و دوازدهمین کشور سرزمین پهناور آسیا در جنوب شرقی آسیا قرار گرفته است. این کشور از شمال با میانمار و لائوس هم مرز است. شمالی ترین نقطه آن منطقه مِسای (Amphoe Mae Sai) در استان چیانگ رای (Chiang Rai) میزبان جاذبه های توریستی متعدد و محبوبی نظیر مِسای مارکت (Mae Sai Market)، مثلث طلایی یا گلدن ترای اَنگل (Golden Triangle)، وات پرا دات دوی وآو (Wat Phra That Doi Wao) و معبد وات (Wat Thampla) معروف به معبد مانی (Money Temple) در میان مردم محلی می باشد. ضلع جنوبی این کشور در مجاورت خلیج تایلند و مالزی قرار گرفته است. می توان از منطقه بِتُنگ (Amphoe Betong) در استان یالا (Yala Province) به عنوان جنوبی ترین نقطه این سرزمین نام برد، جاییکه جاذبه های گردشگری مطرحی نظیر آبشار لااونگ رانگ (La-ong Rung Waterfall) یا آبشار رنگین کمان، رشته کوه های چالوم پراکیات (Chaloem Phra kiat) و چشمه آب گرم بِتُنگ (Betong Hot Spring) را در دل خود جای داده.
کامبوج و لائوس همسایگان شرقی تایلند به شمار می روند و شرقی ترین نقطه آن سی موآنگ مای (Amphoe Si Mueang Mai) در استان اوبون راتچاتانی (Ubon Ratchathani) می باشد، جاییکه جاذبه های گردشگری زیبایی نظیر آبشار رنگین کمان، کِنگ چو کان (Kaeng Chu Kan) و حیاط سنگی هین هویی سوبی (Hin Huai Soob Stone Yard) در آن به چشم می خورد.
مرز تایلند در غرب با میانمار و دریای آندامان مشترک است، منطقه مِساریانگ (Amphoe Mae Sariang) در استان مای هونگ سون با جاذبه هایی نظیر پارک ملی سالوین (Salawin National Park) و آبشار مایی ساوان نوی (Mae Sawan Noi) غربی ترین نقطه این سرزمین جادویی به شمار می رود.
تایلند به طور کلی به شش منطقه شمال، شمال غربی، مرکز، جنوب، شرق و غرب تقسیم می شود. می توان از قسمت شمالی آن به عنوان مرتفع ترین بخش این سرزمین نام برد. قله دوی اینتانون (Doi Inthanon) به عنوان مرتفع ترین قله تایلند در فصل زمستان در میان بازدیدکنندگان از محبوبیت ویژه ای برخوردارست. در این فصل شاهد پدیده طبیعی شبنم منجمد، تصویری زیبا از مه گرفتگی در امتداد دریا، آبشارهایی خیره کننده و مناظر طبیعی شگفت انگیزی در این نقطه خواهید بود.
در شمال شرقی تایلند برخی از زیباترین ارتفاعات شمالی و فلات های شگفت انگیز به چشم می خورد. برنج هوم مالی (Hom Mali) یا برنج یاسمین تایلندی در این منطقه پرورش می یابد و به سراسر جهان ارسال می گردد. از دیگر ویژگی های برتر این منطقه می توان به عبور رودخانه بسیار برجسته مِکونگ (Mekong) در امتداد آن اشاره کرد.

جمعیت و دین

بر اساس آخرین ارزیابی های سازمان ملل جمعیت تایلند در تاریخ چهارم دسامبر سال 2016، 69099702 نفر اعلام شد. جمعیتی برابر با 0.91 درصد از جمعیت جهان که این کشور را به رتبه بیستم رده بندی جمعیت کشورها فرستاده است. تراکم جمعیت این کشور با مساحت کلی 510890 کیلومتر مربعی 135 نفر می باشد یعنی در هر یک کیلومتر مربع از این کشور حدودا 135 نفر زندگی می کنند. 51.6 درصد از جمعیت این کشور شهرنشینند و میانگین سنی در آن 38.3 می باشد.

همچنین بر اساس تحقیقات انجام شده در سال 2010، 93.2 درصد از مردم تایلند به آئین بودایی، 4.9 درصد به دین اسلام، 0.9 درصد به مسیحیت، 0.1 درصد به آئین هندوئیسم و 0.3 درصد به دیگران ادیان معتقدند. می توان از آئین بودایی به عنوان شایع ترین دین مردم این سرزمین نام برد. آئینی که با فرهنگ و هویت تایلند گره خورده و بخشی جدایی ناپذیر این شهر می باشد. مردم این کشور جزو فعال ترین گروه های جهان در مذهب بودا هستند. بر اساس سرشماری های سال 2000، 94.6 درصد از جمعیت بودایی این کشور خودشان را تراوده (کهن ترین شاخه باقی مانده بوداگرایی) معرفی کردند. اسلام دومین دین پرطرفدار در تایلند به شمار می رود تا جاییکه 4.9 درصد از جمعیت به این مذهب معتقدند. البته اکثر جمعیت مسلمانان تایلند در جنوب این کشور و در استان های پاتانی (Pattani)، یالا (Yala)، ساتون (Satun)، ناراتیوات (Narathiwat) و قسمتی از سونگ کلا (Songkhla) چومپفون (Chumphon) متمرکزند، اغلب این مسلمانان پیرو مذهب سنی اند. 0.9 درصد از جمعیت این کشور پیرو مسیحیند، بقیه پیرو سبک دینی سیک و هندو می باشند. البته یک جامعه کوچک و تاریخی یهودی نیز با قدمتی مربوط به قرن هفدهم در تایلند وجود دارد.

زبان

زبان رسمی مردم این سرزمین تایلندی است، زبان تای کادای نیز در نزدیکی لائوس و ایالت شان در میانمار وجود دارد و مختص این مناطق می باشد. همچنین زبان های کوچکی در قوس هانیان و یون نان جنوب به سمت مرزهای چین نیز به چشم می خورد. می توان از زبان تایلندی به عنون زبان اصلی آموزش و پرورش و دولت نام برد، زبان رسمی کشور که مردم این سرزمین با آن صحبت می کنند. استانداردهای این زبان به گویش مردم ساکن در قسمت مرکزی کشور بستگی دارد. زبان نوشتاری این کشور نیز تایلندی است و الفبای آن الگویی از سیستم نوشتاری ابوگیدا که شامل حروف الفبای خمر می باشد، اقتباس شده. در گزارشات کشوری که در سال 2011 توسط دولت سلطنتی ارائه شد تعداد 62 زبان شناخته شده یافت می شود. این گزارشات به سازمان ملل متحد با هدف رفع تمام تبعیضات نژادی و رویکردهای قومی فرستاده می شود.
ساکنین استان های جنوبی تایلند به زبان تایلندی جنوبی و استان های شمالی که قبلا بخشی از پادشاهی مستقل لانا (kingdom of Lan Na)بودند، به زبان تایلندی شمالی صحبت می کنند. بر اساس گزارشات ملی در این کشور چهار گویش تایلندی یافت می شود که نام هر یک تا حدی به منطقه آنها وابسته است. یکی از مطرح ترین اقلیت های زبانی ایسان است، گروهی از گویش های مورد استفاده در بخشی از شمال شرقی تایلند به نام ناحیه ایسان و بخش های مجاور آن. گرچه از این زبان به عنوان گویشی تایلندی یاد می شود ولی در واقع این گویش لائوسی است و منطقه ای که در آن صحبت می شود قسمتی از بخش تاریخی پادشاهی لائوس (Lao kingdom of Lan Xang) بوده. در جنوب دور زبان کلانتان پاتانی مالایی (Kelantan-Pattani Malay) زبان اصلی مسلمانان مالایی می باشد. زبان چینی نیز با تنوع و گوناگونی متنوع زبان گروهی بزرگی از جمعیت چینی هستند که از مهم ترین گویش های آن می توان از چائوچو (Teochew) نام برد.
در این سرزمین زبان های قبیله ای متعددی نیز وجود دارد که شامل بسیاری از زبان های استرا- آسیایی می باشد.
گرچه آموزش انگلیسی در مدارس تایلند اجباری است اما تعداد افراد مسلط به این زبان مخصوصا در نواحی خارج از شهر بسیار اندکند.

واحد پول

واحد پول تایلند بات است و هر بات به 100 ستنگ تقسیم می شود. اسکناس های رایج تایلند شامل اسکناس های 20، 50، 100، 500 و 1000 باتی است و از سکه های رایج آن می توان به 1، 2، 5 و 10 باتی اشاره کرد. سکه های 25 و 50 ستنگی در این کشور زیاد کاربردی ندارند.

تاریخچه

بر اساس شواهد موجود تاریخ پیدایش زندگی بشری در سرزمین تایلند به 40 هزار سال قبل باز می گردد. شواهدی که می توان از میان آنها به مصنوعات سنگی مربوط به دوران پِنگ پام تام لود (Tham Lod Rockshelter) در استان ملی هونگ سون اشاره کرد. همانند دیگر مناطق آسیای شرقی تایلند نیز به شدت تحت تاثیر فرهنگ و مذهب هندوستان در دوران پادشاهی فونان (Kingdom of Funan) در حدود قرن اول بعد از میلاد تا دوران امپراطوری خمر قرار گرفته، امپراطوری که دارای ریشه های قوی هندو بوده و نفوذش در میان تایلندی ها تا به امروز هم ادامه دارد و باقی مانده است.
بخشی از تاثیر فرهنگ هندوستان بر تایلند از تماس مستقیم این کشور با مهاجرین هندی نشات می گیرد. اما عمدتا این کشور به طور غیر مستقیم از پادشاهی هایی نظیر تاواراواتی (Dvaravati)، امپراطوری سریویجایا (Srivijaya) و کامبوج (Cambodia) تاثیر می پذیرد.
با توجه به گفته های دیپلمات ارنست آرتور فورچ (E.A. Voretzsch) مذهب بودا از هندوستان در دوران آشوکا شاه از دودمان مودیا تا سال ها بعد با ورود به اولین هزاره بعد از مسیحیت به سیام آمد. بعدها تایلند تحت تاثیر سلسله پالاوا (Pallava dynasty) و امپراطوری گویتا ((Gupta Empire در شمال هندوستان قرار گرفت.
با توجه به اظهارات ژورژ کواودِس (George Cœdès)، وجود شواهدی نظیر اشاره به بردگان سیام یا زندانیان جنگ در سنگ نوشته های چامبا حاکی از ورود تایلند به تاریخ آسیای جنوب شرقی در قرن یازدهم می باشد. حجاری و نقوش برجسته انگکور وات مربوط به قرن دوازدهم گروهی از جنگجویان را به عنوان سیام (Syam) توصیف می کند. علاوه بر این مغول ها بعد از تصرف تا لی (Ta-li) در هفتم ژانویه سال 1253 و آرام کردن یون نان (Yunnan) در سال 1257، به نظر نمی رسید که دیگر قادر به ایجاد سلسله شاهزادگی تایلندی در برآمد پادشاهی قدیمی هندی شده (Indianized kingdoms) باشد.
حوضه منام در قرن هفدهم محل فرمانروایی تاواراوادی (Dvaravati) بود و در اصل با افراد مونی (Mons) پر شده بود، که در قرن یازدهم جزو قلمرو امپراطوری خمر شد.
پس از سقوط امپراطوری خمر در قرن سیزدهم، حکومت سوخوتای در سال 1238 توسط گروهی از مهاجران تاسیس گردید، حکومتی که می توان از آن به عنوان شروع دوره ای جدید در تاریخ تایلند نام برد. اما با روی کار آمدن حکومت قدرتمند آیوتایا دوره حکومت و قدرت سوخوتای به پایان رسید. حکومتی که در اواسط قرن چهاردهم در پایین رود چائو فرایا (Chao Phraya) یا منطقه منام (Menam) تاسیس گردید.
در این دوران تایلند با کشورهای همسایه روابط تجاری خود را آغاز نمود و این روابط از چین به هند، ایران و سرزمین های عربی منتقل شد. دیری نپایید که آیوتایا به پویاترین مرکز تجاری آسیا تبدیل شد و ارتباطات تجاری خود را در اوایل قرن شازندهم با اروپا آغاز نمود.
پادشاهان آیوتایا به قوانین توجه زیادی نمی کردند و با نزدیک شدن به مرزهای مناقشات آنها با کشورهای همسایه جدی شد از این رو نیروهای برمه به این سرزمین حمله ور شدند و در طی جنگی که در بین سال های 1765 تا 1767 رخ داد، آیوتایا را به اشغال خود درآوردند.
بعد از اشغال آیووردا توسط برمه ای ها در سال 1767، ژنرال پیا تاکسین نیروهای اشغال گر را از این سرزمین بیرون راند و دوره ای جدید به نام تون یوری را در تاریخ کشور آغاز نمود. پس از مرگ ژنرال تاکسین، ژانرال چاکری با بنیان نهادن سلسله چاکری دوران جدیدی را در تاریخ این کشور رقم زد. تاکسین پایتخت را به تُنبوری (Thonburi) منتقل کرد و این شهر 15 سال پایتخت تایلند بود. با انتقال پایتخت به بانکوک در سال 1782 به دستور رامای اول کبیر تاریخ تایلند وارد دوران راتاناکوسین (Rattanakosin era) شد. بر طبق اظهارات دانشنامه بریتانیکا (Encyclopædia Britannica) در طی قرن های هفدهم تا نوزدهم یک چهارم تا یک سوم از جمعیت تایلند و برمه را خدمه و غلامان پوشش می دهند.

قرن بیستم

علی رغم فشارهای اروپا تایلند تنها کشور جنوب شرقی آسیاست که هیچ وقت مستعمره نشد. کشوری که همیشه عامل رقابت و تنش بین امپراطوری فرانسه و بریتانیا بود. در سال 1986 بریتانیا و فرانسه متعهد شدند که دره چائو فریا (Chao Phraya valley) به عنوان دولت حائل بینشان قرار گیرد. در حالیکه بقیه بخش های باقی مانده از جنوب شرقی آسیا توسط قدرت های غربی مستعمره شده بودند. نفوذ غرب در این مناطق باعث به وجود آمدن امتیازات عمده و اصلاحاتی برای این کشور در قرن نوزدهم شد که از مهم ترین آنها می توان به از دست دادن قلمرویی بزرگ در شرق مکونگ به فرانسه و جذب گام به گام مردم مناطق شان (Shan)، کارن (Karen) و شبه جزیره مالایا (Malay Peninsula) توسط بریتانیا اشاره کرد. طبق معاهده آنگلو سیامیز (Anglo-Siamese) که در سال 1909 بسته شد چهار استان کلانتان، ترنگانو، کداح و پرلیس به عنوان بخشی از امتیازات توسط سلسله چاکری با هدف بهره مندی از پشتیبانی های دولت بریتانیا به آنها اعطا شد. قسمت هایی که بعداً به چهار کشور مالزی شمالی تبدیل شدند.
در سال 1917 سیام به متفقین جنگ جهانی اول پیوست و به عنوان یکی از فاتحان جنگ جهانی اول به شمار می رفت. در سال 1932 انقلاب خونین توسط گروه شورای مردم (Khana Ratsadon) متشکل از مقامات نظامی و غیر نظامی به وقوع پیوست، انقلابی که مسبب انتقال قدرت گردید و پادشاه رِچاتیپو (King Prajadhipok) را مجبور به تغییر نظام و پیروی از قانون اساسی نمود و به نظام پادشاهی مطلق بعد از چندین قرن پایان داد. در سال 1939 نام پادشاهی سیام به تایلند تغییر نمود.

جنگ جهانی دوم

فرانسه در ژوئن سال 1940 توسط نازی های آلمان فتح گردید، اتفاقی که بسیاری از تایلندی ها از آن به عنوان یک فرصت ارزشمند برای بازگرداندن سرزمین هایی که در زمان سلطنت پادشاه راما پنجم از دست داده بودند، یاد می کنند. کمپین تبلیغاتی ناسیولانیست ها در تاریخ هشتم اکتبر سال 1940 در بانکوک افتتاح گردید. بر اساس طرح پیشنهادی از دولتمردان تایلندی چنانچه فرانسوی های قابلیت و توانایی لازم برای حفاظت از هندوچین را نداشته باشند می بایست این قلمرو را به تایلند پس بدهند. فرانسوی های این طرح پیشنهادی را به شدت رد کردند و دسته ای از سربازانشان را به مرزهای تایلند در (Aranyaprathet) فرستادند. نخست وزیر پِلِک پیهون سونگکرام (Plaek Phibunsongkhram) این عمل فرانسه را اعلان جنگ تلقی نمود. تایلند با ارتش نظامی قدرتمند و نیروی هوایی برتر با فرانسه وارد جنگ شد. در همین راستا ژاپن که پیشرفت تایلند را تا زمانی که در هندوچین شمالی فرانسوی ها بود، خوشایند نمی دید در درگیری های فرانسه و تایلند دخالت نمود و سعی برای متوقف کردنش کرد. بلاخره در تاریخ نهم مه سال 1941 آتش بس اعلام شد و معاهده ای امضا گردید که طبق آن فرانسه می بایست بخش های از هندوچین فرانسوی را به تایلند بازگرداند.
در هفتم دسامبر سال 1941 ژاپن خواسته خود را در راستای گرفتن حق انتقال نیروها در امتداد تایلند به مرز مالایی مطرح نمود. نیروهای ژاپنی در صبحگاه هشتم دسامبر حملات خود را آغاز نمودند و با هماهنگی های نیروهای آسیایی شش تا هشت ساعت قبل از صادر نمودن دستور آتش بس موقت توسط پیهون سونگکرام به ارتش سلطنتی تایلندی رسیدند. در تاریخ 21 دسامبر سال 1941 تایلند و ژاپن معاهده ای نظامی با پیوند نامه ای مخفی امضا نمودند که بر اساس آن توکیو مستلزم بازگردندان سرزمین های اشغال شده تایلند توسط انگلیس و فرانسه به این کشور شد.
پس از آن در تاریخ بیست و پنجم ژانویه سال 1914 تایلند با آمریکا و انگلیس اعلان جنگ نمود و ژاپن همکاری خود را در این جنگ علیه متفقین اعلام کرد. در حالیکه در همان زمان جنبش آزادی فعال ضد ژاپنی هنوز حفظ شده بود. حدودا 200 هزار کارگر آسیایی و 60 هزار نفر از زندانیان جنگ مربوط به گروه متفقین در راه آهن برمه که به عنوان راه آهن مرگ معروف بود، کار می کردند.

تاریخ مدرن

تایلند در طی سال های 1932 تا 1973 تحت سلطه دیکتاتورهای نظامی بود، دورانی که این کشور بیشترین قدرت خود را تجربه نمود. از اصلی ترین سیاست مداران این دوره می توان به پیهون سونگکرام که به پیبیول در غرب معروف بود اشاره کرد، دیکتاتوری بزرگ که در طی جنگ جهانی دوم فرمان اتحاد کشور با ژاپن را صادر نمود. دیگر چهره های سرشناس این دوران پریدی پانومیونگ (Pridi Phanomyong) بود، فردی غیر نظامی و موسس دانشگاه تاماسات (Thammasat) که بعد از جنگ به منصب نخست وزیری رسید. تایلند در سال های 1965 تا 1971 در طی جنگ ویتانام به آمریکا و ویتنام جنوبی کمک رسانی کرد. در جنگ پنهان لائوس که بین سال های 1964 تا 1972 رخ داد، نیروهای تایلندی نظاره گر اقداماتی سنگین بودند. در سال 1973 همزمان با رخ دادن قیامی محبوب حکومت نظامی دیکتاتوری ضد کمونیست تانوم کیتی کِتون (Thanom Kittikachorn) پایان یافت و نظام سیاسی تایلند تغییر کرد. اقدامی که باعث پیشرفت شگرف و رشد اساسی دانشجویان دانشگاه تایلند در رشته های علوم سیاسی شد.
در بیشتر سال های دهه 1980 تایلند توسط نخست وزیر پِرِم تین سِلونون (Prem Tinsulanonda) رهبری می شد، مردی قدرتمند و دموکراتیک که سیاست های پارلمانی و مجلس کشور را سامان بخشید. پس از آن کشور در طی سال های 1991 تا 1992 به جز دوره ای کوتاه که شاهد حکومت نظامی بود هنوز هم شیوه دموکراسی را تجربه می کرد. حزب پوپولیسم تای راک تای (The populist Thai Rak Thai) به رهبری تاکسین شیناواترا (Thaksin Shinawatra) در سال 2001 تا 2006 به قدرت رسیدند و کشور را هدایت می کردند. در سال 2006 اعتراضات علیه این حزب بالا گرفت تا جاییکه در ماه دسامبر کودتایی توسط ارتش صورت پذیرفت. بعد از این کودتا یک انتخابات همگانی برگزار شد و در نتیجه در دسامبر سال 2007 یک دولت غیر نظامی در این کشور بازسازی گردید. اما بار دیگر در ماه مه سال 2014 با رخ دادن یک کودتای نظامی دیگر قدرت مطلق به ارتش واگذار شد.

تعطیلات رسمی و مذهبی

ماه ژانویه
اول ژانویه روز سال نو می باشد.

ماه فوریه و مارس
ماخا بوچا (MAKHA BUCHA DAY)
ماخا بوچا جشن خطبه اول بودا به شاگردانش می باشد، جشنی که در روز چهارم ماه قمری رخ می دهد و از آنجایی که تقویم تایلندی منطبق بر تقویم میلادی نیست این روز در سال های مختلف جابجا می شود و گاهی در ماه مارس و گاهی در فوریه می افتد. این جشن در معابد بودایی بانکوک و سراسر تایلند برگزار خواهد شد، مراسمی که در طی آن بودایی ها در حالیکه شمع هایی روشن به دست دارند سه دور در اطراف زیارتگاه اصلی در جهت عقربه های ساعت حرکت می کنند.

ماه آوریل
روز بزرگداشت چاکری (CHAKRI MEMORIAL DAY)
هر ساله روز ششم آوریل در تایلند به مناسبت سالروز تاسیس سلسله فعلی حاکم بر کشور جشن گرفته می شود.

سانگکران یا سونگکران (SONGKRAN DAY)
هر سال از سیزدهم تا پانزدهم آوریل جشن سال نو سنتی در تایلند است.

ماه مه
جشن های سلطنتی شخم زنی در تایلند و روز کشاورز
حکم برگزاری این جشن از سال های قبل به منظور افزایش روحیه کشاورزان و یادآوری اهمیت کشاورزی در اقتصاد تایلند صادر شد. این مراسم در ماه مه در سانان لوآنگ (Sanam Luang) برگزار می شود.

روز بودا یا وساک (Vesak)
می توان از روز بودا به عنوان مقدس ترین روز در تقویم بودایی های تایلند نام برد، سالروز تولد روشنگری و ورود بودا به دنیای نیروانا. این روز در شب ماه کامل از ماه وایساخا، که معمولاً در ماه مه است برگزار می شود.

ماه ژوئیه
روز تولد پادشاه واجیرالونگکورن (King Maha Vajiralongkorn’s Birthday)
بیست و هشتم ماه ژوئیه مصادف با روز تولد پادشاه واجیرالونگکورن می باشد.

روز صعود یا اسَلهاپوتا (ASALHA PUJA DAY)
این روز یکی از تعطیلات مهم تایلند به شمار می رود که ریشه در مذهب بودا دارد و در شب کامل ماه از ششمین ماه قمری که معمولا در ژوئیه است برگزار می شود.

اول روز ماه روزه داری بوایی ها (KHAO PHANSA DAY)
این روز اولین روز از ماه روزه بودایی هاست که در اول ماه هشتم تایلندی که در مه ژوئیه قرار دارد است.

ماه اوت
روز تولد ملکه سیریکیت – روز مادر (The Queen Sirikit’s Birthday)
روز تولد ملکه سیریکیت که در دوازدهم ماه اوت می باشد در تایلند مصادف با روز مادر است.

ماه اکتبر
بزرگداشت درگذشت پادشاه بومیپول آدولیاده (King Bhumibol Adulyadej)
در تایلند روز شانزدهم اکتبر به مناسبت سالگرد درگذشت پادشاه بومیپول آدولیاده که در سال 2016 از دنیا رفت تعطیل می باشد.

روز یادبود پادشاه کُلالونگ کورن (CHULALONGKORN)
روز بزرگداشت و یادبود پادشاه کُلالونگ کورن (King Chulalongkorn) است که با تاریخ مرگ وی در بیست و سوم اکتبر سال 1910 مصادف شده نیز از دیگر تعطیلات این کشور می باشد.

ماه دسامبر
بزرگداشت تولد پادشاه – روز پدر (KING’S BIRTHDAY, FATHER’S DAY)
پادشاه بومیپول آدولیاده در پنجم دسامبر سال 1927 به دنیا آمد از این رو در تاریخ تایلندی از این روز به عنوان روز پدر یاد می شود.

روز قانون اساسی
دهم دسامبر مصادف با تاریخ اعلام اولین قانون اساسی در سال 1932 می باشد.

عید سال نو
سی و یکم دسامبر مصادف با عید سال نو در تاریخ تایلندی است.